De schilder stampt over het dak alsof het een lieve lust is, en rammelt daarbij professioneel met zijn ladders en aanverwante artikelen, eveneens alsof het een lieve lust is.

Mijn kat Jip kijkt ook al uiterst bedachtzaam naar zoveel activiteit op de vroege maandagmiddag. Het lukt me maar niet om hem gerust te stellen, ook al zeg ik nog zo vaak dat het heus niet zo'n enge meneer is, ook al is hij dat natuurlijk wel, maarja Jip was al zo bang dus dan ga je dat ook weer niet gelijk zeggen.

Angst is eigenlijk een raar iets. Het heeft volgens mij altijd te maken met verlies van controle. Eigenlijk heb je als mens over bar weinig dingen controle hoor, maar we doen graag alsof dat wel zo is. Op het moment dat de controle bedreigd wordt, slaat ons de paniek om de oren, of om het hart, ofzo. Angst voor de tandarts: je ligt hulpeloos in die stoel, totaal overgeleverd en je hebt geen idee wat er gaat gebeuren. De tandarts noemt het dan wel controle, maar dat is het dus echt totaal niet!

De illusie dat we controle hebben over ons leven heet in de psychologie ook iets, maar ik weet niet meer wat. Iets van 'vals besef van onschendbaarheid' ofzo. Het klinkt in elk geval wel professioneel. Soms ontwikkelen mensen een posttraumatische stress stoornis doordat ze iets mee hebben gemaakt waardoor ze beseffen dat ze toch niet zoveel grip op hun leven hadden als ze hadden gedacht. Daarna vermijden mensen de brug waar ze dat ongeluk kregen en stappen ze niet meer in de auto. Op die manier wordt het gevoel van controle hersteld, want, zodra ik al die dingen niet meer doe kan er niks gebeuren. Het vermijdingsgedrag bij mensen met PTSS is altijd één van de dingen die aan wordt gepakt in de therapie. Soms denk ik, kun je niet beter werken aan het ontmantelen van die illusie van onschendbaarheid, of zou dat te confronterend zijn voor de mensen? In plaats van dat ze weer over de brug durven, worden ze misschien bang voor elke brug. Maarja mensen, er kan altijd, overal iets gebeuren!

In De Tijd Van De Bijbel was het ook heel arrogant om te zeggen, morgen en overmorgen en volgende week ga ik dit doen en ga ik daarheen, want dat impliceerde dat je het allemaal al wist, en dat er niks kon gebeuren om dat te verhinderen. Nee, je moest dan zeggen, zo de Heer wil en wij leven, gaan we zus of zo. Nog steeds zie je dat soms op (t)rouwkaarten staan, ZDHWEWL (ja, dát betekent het dus!). In het geval van een rouwkaart wordt je weer eens extra met je neus op de vergankelijkheid enzo van het bestaan gedrukt, bij een trouwkaart denk je, he bah doe niet zo serieus! Het klinkt ook net alsof je van geluk mag spreken als de Heer maar weer eens over Zijn hart strijkt en denkt, oke oke, voor deze ene keer dan. Ik denk juist dat Hij het fijn vindt als we van het leven genieten en leuke dingen doen, maar ik denk wel dat Hij het leuk vindt om af en toe betrokken te worden in dingen. Zo van: 'Jezus, ik ga vandaag de tuin doen, en vanavond ga ik uit met vrienden, wil je ook mee?' Jezus: 'Leuk, waar gaan we heen?' Of wat ook kan: 'Nou, je bent al best wel moe en er zit een verkoudheid aan te komen, je moet het zelf weten hoor maar als ik jou was zou ik vroeg naar bed gaan.' Soms wéét Hij dat soort dingen gewoon!

Jip heeft zich verstopt voor de grote boze schilder. Ik ga m even zoeken, Jip dan, niet de schilder, maar jullie zijn ook niet achterlijk. Daarna ZDHWEWL even de stad in met een vriendin.

Lator!