Het lijkt hier potjandosie extreme home makeover wel!

Ik ging laatst naar een homobar aan de Spuistraat, voor het verjaardagsfeest van mijn broer. Van verre sprong het glazuur al van mijn tanden door het overweldigende mij tegemoetkomende roze verderop in de straat. Hij sprong echt behoorlijk in het oog, de kroeg dan, althans spreekwoordelijk gezien. Er mocht geen misverstand over bestaan waar de kroeg zich bevond. Er was werkelijk niets aan het toeval overgelaten, niets zeg ik je!

Eenmaal binnen werd mijn verbazing vele malen geschetst door van alles en nog wat. Een wondere wereld van kleur, stijl, lichtjes en smaak ontvouwde zich voor mijn ogen. Hier was nou eens over nagedacht! Bijna boos vanwege alle heterocafé's, die altijd zo ondergekotst en - gebrald worden, waar een paar barkrukken in worden gesmeten en dat is het dan, keek ik mijn ogen uit in dit interieurwalhalla. Echt, Jan des Bouvrie had er een puntje aan kunnen zuigen. Airco uit een soort schilderij/kussen eruitziend als een soundbox, ja het klinkt random maar het werkt dus écht! Stoeltjes die én heel lekker zitten én heel leuk eruit zien, ik wilde er eentje meejatten onder m'n shirt, maar dat was waarschijnlijk opgevallen. Zithoekjes met smaakvolle en tevens praktische kussens, de soort die je nooit vindt als je ze zoekt zeg maar. Ik verdenk ze ervan dat er zelfs over de verlichting na is gedacht, bijvoorbeeld in de vorm van een lichtplan, zo heet dat volgens mij in eigen huis en tuin taal. Mooie kleuren aan de muur, weinig tot geen ladderzatte mensen, fijne foute muziek, en, er werden geen dubbele agenda's gepleegd richting mijzelf, tenminste niet door mannen, en eigenlijk, als je wat kleine dingetjes door de vingers zag, ook niet door vrouwen.

Ok ok, de bijbehorende kat Prikkiedik noemen had ik zelf misschien ook niet gedaan, maar je moet wát!

Nadat ik mezelf met een hemelse cocktail bij het zen-aquarium met tropische vissen had neergestreken, op zo'n stoeltje dus, liet ik alles eens goed op me inwerken, en dacht ik na over alle samenzweringen van de maatschappij jegens de mensheid, en dan vooral jegens de heteromensheid, die uit pure onwetendheid genoegen neemt met bruine stinkende ondergepiste lawaaierige bierbuikerige kroegen. Maar daar trap ík dus niet meer in!

Even overwoog ik om een ware interieurrevolutie te ontketenen, eentje die de ganse heterokroegenwereld op zijn grondvesten zou doen schudden. In mijn hoofd heb ik al zeer, zeer veel revoluties ontketend namelijk. Toen was het al laat en moest ik rennen voor de trein.